Totaal aantal pageviews

donderdag 26 februari 2015

De Kop van Noord-Holland

Met een paar enthousiaste vogelaars gingen we op zaterdag 21 februari naar de kop van Noord-Holland. Bij Den Oever aangekomen werden met huismusjes verwelkomt. Langs de dijk kwamen we een sneeuwgorsje tegen en tussen het riet zagen we 2 patrijsjes opvliegen. Verderop zat een waterral.
Op het wad uitkijkend zagen we duizenden vogels, voornamelijk pijlstaarten, wulpen en kluten en een groepje rotganzen. Toen we terug richting de haven liepen kwamen we een onvervalste albinofuut tegen. Een prachtig blondje!




Ik denk dat dit een eenzaam fuutje blijft want hij zal niet kunnen concurreren met een ander.
Vervolgens voer onze weg naar Balgzand, waar tussen de zeehonden en de wulpen 5 eidereenden te zien waren; 1 vrouwtje en 4 mannetjes. Wat zijn ze toch mooi.



Ook kwamen we een paar middelste zaagbekken tegen, die vaak een verwarde indruk maken vanwege hun opgestoken haren.
 
De Siberische braamsluiper
Maar dan krijgen we de gelegenheid om naar de Siberische braamsluiper te gaan zoeken.
De Sylvia blythi is een braamsluiper die volgens de boeken het meeste lijkt op de vale braamsluiper. Hij is bleker en bruiner. Het is een dwaalgast.  De braamsluiper is een vogeltje dat zich niet zo makkelijk laat zien; maar deze, dankzij het ontbreken van bladeren, was vrij snel opgesnord. Tussen de takjes door lukte het mij om toch in kort tijdsbestek een paar foto's te maken.
 





Toen we deze Siberische braamsluiper verlieten kwamen we en passant de roze pelikaan nog tegen. Hiervan had ik reeds een paar foto's gemaakt. Toch voeg ik er nog 1 aan toe omdat hij ook zo mooi is.

 

maandag 9 februari 2015

De Grijze junco, de pestvogel, de roze pelikaan, de dwerggans en de geelgors.

Eigenlijk zou ik moeten zeggen een dagje in het Noorden van ons land want dat hebben we gedaan. te beginnen bij de  GRIJZE JUNCO.
Wat weten we eigenlijk van deze vogel? Ja, hij is zeldzaam voor Nederland en is voor het laatst in 1969 gesignaleerd. Het eerste exemplaar is in een volière beland en is daar aan zijn eindje gekomen. Hopelijk overkomt deze vogel dat niet.
De Junco hyemalis heeft 7 ondersoorten en komt  voor in het oosten van de Amerikaanse staat Nevada en ten westen van de Rocky mountains, in het Great Basin Nationaal Park.
De "Slate-coloured junco"; de "Oregan junco", de Pink-sided junco, de" White-winged junco", de Gray-headed junco (Groningen),  de "Red-backed junco"en de "Yellow-eyed junco.
(Met dank aan John die mij deze informatie heeft toegespeeld!)
Het is eigenlijk een sneeuwvogel die zich graag in de winter laat zien. Het is dan ook niet verwonderlijk dat deze vogel toevallig ook in de sneeuw in Groningen is waargenomen.
Vermoedelijk is hij gevlucht voor de sneeuwstormen die Amerika onlangs heeft gehad.
Samen met John vertrokken we om 05.45 uur uit Den Haag om uiteindelijk om 9.00 uur in Groningen aan te komen. 2 spotters hadden het ex. al gezien en na nauwelijks een uurtje wachten, zoeken en luisteren kwam hij te voorschijn. De opwinding was hevig, iedereen was in opperste stemming de Oh's en Ah's waren overal te horen, het klikken van de camera's hield niet op. Geweldig wat een prachtig vogeltje ongeveer even groot als een mus. Helaas duurde zijn eerste kennismaking met ons maar even. Hij verdween snel uit beeld en er werd weer volop gezocht, geluisterd en gewacht. Maar dan roept er iemand: "Hier zit ie",  waarop de hele groep vogelaars er dan op afstevent, we kennen dat wel. En we hadden per slot van rekening niet zulke mooie foto's gemaakt, we wilden eigenlijk een beter plaatje. Gelukkig werd ons wachten beloond. Tegen 12.00 uur was hij even rustig op een plekje in een tuin aan het foerageren en toen was het bingo.





 

Na deze fantastisch en opwindende ochtend reden we verder naar de kop van Noord-Holland om in Julianadorp de pestvogels te zien. Eenmaal gearriveerd in het dorp kwamen we 2 pubers tegen aan wie wij vroegen of zij misschien wisten waar die pestvogels zaten. Oh u bedoelt die "pechvogels"!
Hilariteit in de auto. En na een deskundige uitleg van John over de naam van de pestvogel boden de meisjes aan om vòòr te fietsen naar de plek van de pestvogels. We zijn er vier en een halve minuut geweest.



Snel in de auto op weg naar de roze pelikaan. Wat een pracht beest indrukwekkend.





Gezien de tijd die ons restte moesten we wel opstappen wilden we nog de dwerggors? zien en de dwerggansjes. Dus weer in de auto en op weg naar de dwerggors... Helaas geen dwerggors gezien maar wèl een groep van 10 geelgorzen en dat in Noord-Holland.

 


 De inmiddels opgestoken noord-oostenwind sloeg venijnig toe en even later na een paar mooie foto's  waren we al weer op weg naar de dwergganzen. Daar kwamen we Simon tegen die ons op de aanwezigheid van die gansjes wees. Wat hadden we geluk met het weer en het licht want het was inmiddels 16.00 uur geworden en de zon stond al laag aan de horizon. De gansjes waren vrij dichtbij en de gele randjes rond de ogen waren duidelijk te zien; we telden er wel 22. Jongens wat een dag en wat een waarnemingen.
We hadden een fantastische dag echt onvergetelijk.