Afgelopen maand (juni) was ik op vakantie in het zuiden van Frankrijk.
Langs de kust tussen de étangs en de Middellandse zee liggen gebieden die te vergelijken zijn met de Camargue. Verlaten wijngaarden, die vroeger beschermd werden door rieten matten vast geklonken met ijzerdraad aan houten palen, sierden het uitzicht. De wijngaarden waren verdwenen maar de verweerde houten palen waren volop aanwezig. Tijdens één van de bezoeken aan het gebied
( de Coussoules), kwamen wij ( John van der Graaf en ik) de kuifkoekoek tegen.
Wij pakten snel de camera's uit de tassen, statieven erbij, verrekijkers en hopen dat hij terug zou komen. We wisten toen nog niet wat ons te wachten stond.
Wat een prachtig spektakel hebben wij mogen beleven!
Aanvankelijk dachten we een 1e kalenderjaar kuifkoekoek te zien die op een paal zat te rusten maar dat bleek een vrouw kuifkoekoek te zijn. En vrij snel werden we aangenaam verrast door een tweede kuifkoekoek ( dat moest het mannetje zijn). Wat er toen gebeurde was adembenemend. Het paringsritueel dat we hebben meegemaakt, heeft ongeveer 1 uur geduurd!
De tweede kuifkoekoek kwam aan vliegen met een rups.
Hij vloog op het vrouwtje en plaatste zijn dikbehaarde poten op de vleugels van het vrouwtje en bood het voedsel aan.
Na ongeveer 1 minuut in onbeweeglijke toestand te hebben gestaan ging de bek open van het vrouwtje. Daarmee was nog niet gezegd dat ze het accepteerde... De minuut die daarop volgde werd de rups door beide vogels vastgehouden, echter zonder dat de één noch de ander de rups losliet.
Beide vogels hielden de rups gedurende ruim een minuut vast in een status quo houding.
Toen ging de bek van het vrouwtje wagenwijd open en werd het voedsel geaccepteerd; van paring was nog geen sprake...
Dit ritueel heeft zo'n vijf keer plaatsgevonden. Hieronder een impressie van dit prachtige spektakel.
Langs de kust tussen de étangs en de Middellandse zee liggen gebieden die te vergelijken zijn met de Camargue. Verlaten wijngaarden, die vroeger beschermd werden door rieten matten vast geklonken met ijzerdraad aan houten palen, sierden het uitzicht. De wijngaarden waren verdwenen maar de verweerde houten palen waren volop aanwezig. Tijdens één van de bezoeken aan het gebied
( de Coussoules), kwamen wij ( John van der Graaf en ik) de kuifkoekoek tegen.
Clamator glandarius
Clamator glandarius
Clamator glandarius
Wat een prachtig spektakel hebben wij mogen beleven!
Aanvankelijk dachten we een 1e kalenderjaar kuifkoekoek te zien die op een paal zat te rusten maar dat bleek een vrouw kuifkoekoek te zijn. En vrij snel werden we aangenaam verrast door een tweede kuifkoekoek ( dat moest het mannetje zijn). Wat er toen gebeurde was adembenemend. Het paringsritueel dat we hebben meegemaakt, heeft ongeveer 1 uur geduurd!
De tweede kuifkoekoek kwam aan vliegen met een rups.
Hij vloog op het vrouwtje en plaatste zijn dikbehaarde poten op de vleugels van het vrouwtje en bood het voedsel aan.
Na ongeveer 1 minuut in onbeweeglijke toestand te hebben gestaan ging de bek open van het vrouwtje. Daarmee was nog niet gezegd dat ze het accepteerde... De minuut die daarop volgde werd de rups door beide vogels vastgehouden, echter zonder dat de één noch de ander de rups losliet.
Beide vogels hielden de rups gedurende ruim een minuut vast in een status quo houding.
Toen ging de bek van het vrouwtje wagenwijd open en werd het voedsel geaccepteerd; van paring was nog geen sprake...
Dit ritueel heeft zo'n vijf keer plaatsgevonden. Hieronder een impressie van dit prachtige spektakel.
Op zoek naar voedsel
Mannetje kuifkoekoek vliegt aan met rups
Het aanbieden van voedsel
Op weg naar de volgende rups
Samen het voedsel delen
status quo
De paring van 1 seconde